Aankomst
Blijf op de hoogte en volg Daley
07 Februari 2014 | Verenigde Staten, Los Angeles
Zondag 2 februari, we vlogen om 09:50 richting Houston om daar een tussenstop te maken voordat we naar Los Angeles zouden vliegen. Ik ben normaal niet zo'n fan van vliegen, in tegenstelling, ik haat vliegen. Maar ik moet toegeven dat deze vlucht behoorlijk rustig is verlopen. Vrij weinig last van turbulentie en geen ongemakkelijkheden in het vliegtuig zelf. We hadden zelf de luxe van een extra vrije stoel tussen ons in. In het vliegtuig hadden we een eigen scherm voor ons, waarop je op je films en series kon kijken, muziek luisteren en spelletjes kon spelen. Als je 11 uur moet vliegen dan zijn dit soort activiteiten een redder in nood.
Eenmaal geland in Houston, moesten we binnen 2 uur overstappen. In deze 2 uur moesten we: door de douane, koffers ophalen en alles weer opnieuw inchecken. Nou zou je zeggen: "dat moet lukken". Voordat we bij de douane aan waren gekomen was er al een kwartier verstreken. Bij de douane stond er een rij van minstens een uur, en we moesten ook nog eens uit gaan zoeken waar we heen moesten en hoelang het duurde voordat onze koffers terecht waren. Al met al, een hoop stress (voor Ruben), ik bleef er vrij cool onder.
Vijf minuten voordat de vlucht zou vertrekken waren we eindelijk binnen, maar hier begon de ellende pas. De vlucht zat vrij vol en de bagageruimte boven elke stoel zat propvol. Onze tassen en van enkele andere passagiers moesten vervolgens in de ruimte onder het vliegtuig geplaatst worden. Dit veroorzaakte enige oproer bij de passagiers en één van de inzittenden werd hierdoor boos. Hij gooide zijn tas richting één van de stewardessen en ging vervolgens met een kokend koppie zitten. Natuurlijk nemen ze hier in Amerika daar geen genoegen mee en de persoon werd met man en macht uit het vliegtuig gezet. Door al deze ellende hadden we een kleine vertraging van een half uur. Ruben en ik waren er allebei goed klaar mee. Genoeg gevlogen en genoeg gezien. We hadden honger en we verlangden naar een plek met beenruimte.
Na zo'n 20 uur reizen waren we dan eindelijk gearriveerd bij het Holiday Inn hotel. Keurig hotel! Zag er goed verzorgd uit en we hadden een executive suite met uitzicht over een groot deel van L.A.
We hebben onze koffers neer gegooid, zijn eten wezen zoeken en zijn vervolgens neergeploft op bed en hebben de daaropvolgende 10 uur geen daglicht meer gezien.
Eenmaal geland in Houston, moesten we binnen 2 uur overstappen. In deze 2 uur moesten we: door de douane, koffers ophalen en alles weer opnieuw inchecken. Nou zou je zeggen: "dat moet lukken". Voordat we bij de douane aan waren gekomen was er al een kwartier verstreken. Bij de douane stond er een rij van minstens een uur, en we moesten ook nog eens uit gaan zoeken waar we heen moesten en hoelang het duurde voordat onze koffers terecht waren. Al met al, een hoop stress (voor Ruben), ik bleef er vrij cool onder.
Vijf minuten voordat de vlucht zou vertrekken waren we eindelijk binnen, maar hier begon de ellende pas. De vlucht zat vrij vol en de bagageruimte boven elke stoel zat propvol. Onze tassen en van enkele andere passagiers moesten vervolgens in de ruimte onder het vliegtuig geplaatst worden. Dit veroorzaakte enige oproer bij de passagiers en één van de inzittenden werd hierdoor boos. Hij gooide zijn tas richting één van de stewardessen en ging vervolgens met een kokend koppie zitten. Natuurlijk nemen ze hier in Amerika daar geen genoegen mee en de persoon werd met man en macht uit het vliegtuig gezet. Door al deze ellende hadden we een kleine vertraging van een half uur. Ruben en ik waren er allebei goed klaar mee. Genoeg gevlogen en genoeg gezien. We hadden honger en we verlangden naar een plek met beenruimte.
Na zo'n 20 uur reizen waren we dan eindelijk gearriveerd bij het Holiday Inn hotel. Keurig hotel! Zag er goed verzorgd uit en we hadden een executive suite met uitzicht over een groot deel van L.A.
We hebben onze koffers neer gegooid, zijn eten wezen zoeken en zijn vervolgens neergeploft op bed en hebben de daaropvolgende 10 uur geen daglicht meer gezien.
